tag:blogger.com,1999:blog-18475661107691826202024-02-19T23:37:38.892-08:00חושב לאט לאטאבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-38087267986186962552023-01-25T12:14:00.004-08:002023-01-25T12:15:14.861-08:00מה זאת אהבה?<p> </p><p><br /></p><p><br /></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b>אומרים, אהבה יש בעולם- מה זאת אהבה? (ביאליק)</b></span></span></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b>אומרים ישנה ארץ, ארץ שכורת שמש- איה אותה ארץ, איה אותה שמש? (טשרניחובסקי)</b></span></span></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b><br /></b></span></span></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b>יש בשפה מילים בעלות משמעות שאבדה. יש בחיים טקסים שבניסיונם לשמר רגעים מיוחדים בעצם נשארו עם קליפה ריקה.</b></span></span></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b>האם אדם מסוגל לגלות מחדש את אותה משמעות מקורית שאבדה? לא תמיד. לא כל אחד. אולי אפילו בכלל לא. ובכל זאת אנו ממשיכים לומר את המילים האלה, לקיים את הטקסים הריקים מתוכן.</b></span></span></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b>לפעמים ישנם טקסים שמצליחים לשמר רגעי שיא מסוימים. אך כאשר הדורות באים ומערימים עליהם עוד ועוד טקסיות, קשה עד מאוד לקלף הכל ולהגיע לנקודה שניסו לשמר. בשלב מסוים, זה הופך לבלתי אפשרי.</b></span></span></p><p><span style="color: #5f6368; font-family: arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><b>כל זה לעניות דעתי, ואולי גם אשנה אותה בהמשך. </b></span></span></p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-74918895584793053392023-01-22T04:15:00.001-08:002023-01-22T04:15:11.810-08:00כושר<p> </p><p><br /></p><p>
</p><p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">לעשות כושר זה לא טבעי. חיות לא עושות כושר. הן
לא צריכות. מהלך חייהן קשוב לגוף – הן רצות בעת הצורך, עפות להנאתן, שוחות ממקום
למקום.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אמנם לנו בני האדם כבר אין טורף טבעי שיאלץ אותנו
לזוז, אבל אולי אם ניתן זמן לגוף לדבר כשהוא רוצה האיזון יישמר.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-57229615097033026782023-01-08T23:33:00.003-08:002023-01-08T23:33:34.444-08:00אלוקים לא צוחק<p> </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>היה מאמר שקראתי באינטרנט, שטען שלקב"ה לא יכול להיות חוש הומור. הוא הסביר שהיות וצחוק נובע מכך שיש לנו חולשה כלשהי, חיסרון כלשהו (למשל שאדם נופל על קליפת בננה, או בדיחה גסה על חולשות האדם) - האופי המושלם של אלוקים מונע זאת ממנו.</p><p>למותר לציין שאני לא מסכים אתו. זה אולי הדבר הכי נורא שאפשר לומר על ה'.</p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-91596902062699280902022-12-24T13:36:00.000-08:002022-12-24T13:36:32.388-08:00אלמוות<p> </p><p><br /></p><p></p><p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אלמוות.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">מיד קופצת השאלה המעשית, מה נעשה בכל הזמן הזה.
לאחריה מגיעה התנגדות, שאפילו כעת צריך לסגור את החודש. והמחשבה הבאה בתור, שגם
ככה המוות לא נמצא בתודעה שלנו, אז אנחנו תמיד באלמוות סובייקטיבי.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אבל נניח רגע לכל המחשבות האלה. מה באמת היה קורה
לנו אם היינו הופכים בין לילה לבני אלמוות?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">פחד. מהלא נודע האינסופי. פחד שנישאר באותה לולאה
שאנחנו תקועים בה. אני לא חושב שתהיה שמחה (אצל רוב האנשים) כי הרווח לא מורגש, על
אף שזה קצת מבאס ואפילו מביך. </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18.6667px;">הרוב הגדול של האנשים מגיל מאתיים ומעלה יהיו גרושים/ות (ב90%) והרוב המוחלט של הכסף בעולם יתגלגל בין אותם הידיים שוב ושוב. </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt;">נושאים כמו שמירה על איכות הסביבה והפחתת הילודה
יעלו על הפרק. התאבדויות יותרו על פי חוק. קרנם של פסיכולוגים תעלה לעומת קרנם של
תעשיות נשק שתרד. החיים יחשבו ליקרים יותר, אך גם לזולים יותר. </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt;">אולי אני
פסימי מדי, אך אם האלמוות לא ילווה בשינוי תודעתי משמעותי – יכול להיות שהוא יהיה
קללה ולא ברכה.</span></p><br /><p></p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-7371934105929918902022-12-07T23:25:00.003-08:002022-12-08T01:11:19.174-08:00<p> </p><p><br /></p><p></p><p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">לפני
כמה שנים סער דיון עז בציונות הדתית, בנוגע לתנ"ך בגובה העיניים. אני שמח
שהוא היה בעיקר לפני תקופתי, כך שלא נאלצתי לנקוט עמדה לפני שהייתי בשל מספיק כדי
לעמוד על דעתי. על כל פנים, היו רבנים שניסו ללמוד את סיפורי התורה כפשטם, ורבנים
אחרים שהתנגדו לכך בכל תוקף בטענה שזה מזלזל בגדולי התנ"ך.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">כשלעצמי,
אני נוטה כעת יותר לקבוצה הראשונה. אנו מפסידים כל כך הרבה, כל כך הרבה מלעקר את
התנ"ך מאומץ הקריאה הזה. עוצמות של חיים, מוסר השכל רב, וחיבור עמוק לדמויות
של התנ"ך. באמת, התנ"ך פורח ומגיע לשיאים חדשים בזכות סגנון הלימוד הזה.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">מאידך.
גם בדרך הזו אנחנו מפספסים משהו חשוב. אם אין בדמויות התנ"ך משהו מאיר וגבוה
מעלינו, אין לנו מה ללמוד מהם, אין לנו סיבה להתחבר אליהם. הם הופכים לשיעור
הסטוריה על כמו עוד מלך גוי שעשה כך וכך עם הנתינים שלו בתקופה הפרוטסטנטית. בשיטת
הקו אין איך להתחבר אליהם, אך בשיטת הגוש אין סיבה להתחבר אליהם. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אולי
כפיתרון אפשר להפוך את המושג ללמוד תנ"ך 'בגובה העיניים' לללמוד תנ"ך 'בגובה
האוזניים'. בעיניים שלנו אנחנו רואים רק את הפן הגשמי שבאדם, לעומת האוזניים
ששומעות גם את הצד הפנימי שבו.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">דרך
אגב, אני די בטוח שזו מחלוקת תנאים או אמוראים – 'כל האומר דוד חטא אינו אלא טועה'
למשל ומדרשים שכן מבקרים את דוד. (עצם הביטוי 'כל האומר' ו'אינו אלא טועה' נשמע כמו
התנגדות לגישה תורנית אחרת, בניגוד לאיך שמפרשים אותה בדרך כלל, כאמירה מוחלטת
שאסור לחלוק עליה).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">למה כל
זה בכלל מפריע לי? בגלל שהשיטה הזו של ישיבות הקו מגיעה מתוך משהו יותר עמוק שיוצר
התנגדות בתוכי. לקב"ה יש הרבה פנים – יש את ספירת החסד, ספירת הדין, אבל גם
את ספירת הכתר. במילים אחרות, ה' אמנם מתגלה בצד המוסרי האנושי של חסד/דין אך לא
רק שם. יש לה' גם רצון חופשי (הכתר) שלא כפוף למוסר – להפך, המוסר כפוף לו. אמירה
כזו ניתן למצוא אולי בסגנון הרב שג"ר, אך ישיבות הקו לא מוכנות להסכים לכך.
בעקבות הרמח"ל והרב קוק והרמב"ם יש קריאה שניתן להבין ממנה שצריך לאחד את כל הפנים של אלוקים להתנהגות
אחת. כמו שהגמרא ותוספות מנסים תמיד ליישב בין סוגיות, אף שיכול להיות שהסוגיות
חולקות מצד האמת. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span face=""Arial",sans-serif" lang="HE" style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">שוב,
הגישה הזו מעקרת הרבה מהעומק שבתורה, ואפילו בקב"ה לצערי (למרות שזה נעשה דווקא
מתוך כבוד אליו). ממילא נולדת מכך הגישה של כבוד היתר כלפי גדולי התנ"ך, כמו
שמתייחסים בכבוד יתר לקב"ה ותולשים ממנו בכך את רצונו החופשי שמעל המוסר.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span dir="LTR"><o:p> </o:p></span></p><br /><p></p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-65498316987906647852022-12-07T08:10:00.000-08:002022-12-07T08:10:02.709-08:00<p><br /></p><p><br /></p><p>עדיין לא סיימתי להוציא.</p><p>מהם הדברים שמגבילים. יש המון, המון. כל רעיון קצת מוציא לחופשי.</p><p>למשל. מהם הגבולות של הגדרת ה'אני'. עד איפה מגיעה עצם תפיסת הקיימות שלי. באופן פשוט, הגבולות הם הגוף שלי, הראש, הידיים והרגליים. אבל זה לא נכון בהכרח. יש הרבה גבולות ביניים. אם מישהו מתקרב אלי יותר מדי אני מרגיש אי נוחות, אפילו אם הוא לא נוגע בי. אלו המים הטריטוריאליים שלי (אולי זו כוונת חז"ל בדבריהם שלכל אדם יש ד' אמות סביבו ברשות הרבים בשבת). בנוסף, יש את גבול החושים - החוויה שלי מתקשרת לכל הטווח שאני רואה, והחוויה התמידית שלי היא חלק ממני, לא רק הגוף שלי. אמנם אני לא שולט בהתרחשות סביבי, אך גם חלקים נרחבים בגוף שלי הם אוטונומיים.</p><p>גבול נרחב יותר נמצא בתודעה. גבולות האדם מתרחבים גם לרעיונותיו, ל'תורתו'. לרגשותיו. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1847566110769182620.post-83565608029209332512022-12-07T07:10:00.003-08:002022-12-07T07:10:57.392-08:00<p> </p><p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">בעזרת
ה'.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">מעניין
שכאשר נוצרת מחשבה, כמעט באותו המשפט<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">נוצרת
התנגדות שתוקעת אותה. אפשר לעקוף את ההתנגדות, או להפוך בעזרתה את המחשבה לשלמה
יותר. להתנגד להתנגדות<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">יוצר
פסקה מפוסקת מדי, וזה לא נעים לעין וללב.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">היו לי
הרבה מחשבות היום, בניגוד לימים האחרונים. זה משמח אותי. אמנם הן היו מחשבות קצרות
באופן יחסי, אך אולי בכתיבה הן יצליחו להתארך קצת.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">שמעתי
אתמול עצה נגד חרדה. שמעתי את העצה הזו למעשה כבר מזמן, אך בהקשר אחר ובמילים
אחרות. שמעתי אותה כ'תורה' של רב, והרבה פעמים כששומעים רעיונות מחוץ לנו הם
יוצרים בנו התנגדות בריאה, עד שמשנים אותם או אפילו רק אומרים אותם במילים שלנו,
במושגים שלנו.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">העצה
הולכת ככה: אנחנו חרדים מדברים בגלל שאנחנו מחלקים את המציאות לטוב ורע. לקבל
קרטיב יהיה לי טוב, להתבאס בלימודים זה רע. ממילא כשלא קיבלתי קרטיב, או שהתבאסתי
קשות בלימודים, או אפילו אם אני רק מפחד מכך שזה יקרה – אני מתמלא בחרדה. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אך מה
הצד השני, שלא יהיה אכפת לי מכלום? קצת מורכב לי להסביר את זה לעצמי, אבל זה קצת שונה,
וההבדל משמעותי. לפני חטא אדם הראשון, האכילה מעץ הדעת, החוויה בחיים הייתה פחות אחוזה
נואשות במציאות, פחות נצרכת לפרשן כל דבר ולסבייקט אותו. הייתה חוויה, קשה או
נעימה, וזהו. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">איבדתי
את זה... הצלחתי להבין את זה קודם, אבל עכשיו זה ברח והפך חזרה ל'תורה' שמחוצה לי.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אולי
זה יחזור בהמשך. אני מעדיף לא להיאבק על זה. בכל מקרה, עניין אותי לדבר על מהות
הבלוג. משום מה מושך אותי יותר לכתוב כשאני יודע שאולי מישהו יקרא את זה. אבל למה?
אני לא מצפה ליצור פה מהפכות. אני פשוט מחפש במה לכתיבה. אז למה לא מספיק לכתוב למגירה,
מה מדרבן בהוצאה של המילים החוצה מהמקלדת? זה כמו דיבור. השתפכות, נביעה שיוצאת
החוצה. הדיבור צריך לצאת לאחרים, המחשבות צריכות להתבטא, אחרת הן מתנוונות
ומרקיבות כל אחת בעונתה. עד שאני אפילו לא שם לב שיש לי/לנו פוטנציאל של פירות
כאלה.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אני
מאמין שלכל אחד יש. וזה מה שיפה בבלוגים, שכל אחד יכול לכתוב. על כל דבר.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL"><span dir="LTR"><o:p> </o:p></span></p>אבנונאhttp://www.blogger.com/profile/09636428380330397807noreply@blogger.com0